فیلم بانو را دیدم .... مهرجویی خوب فیلم می سازد .... در زمانی که این فیلم را ساخته یک ادای دین حسابی به طبقه ی مستضعف و پابرهنه کرده .... همون سالهای اول بعد از جنگ ...حسابی از خجالتشون دراومده .... و البته یه خدمتی هم از قشر سرمایه دار رسیده و در آخر بانو ی تنهای عشق عرفان رو اولین خانه ی عرفان رها کرده .... چقدر دوست دارم پری رو ببینم ...برای بار هفتم ....هفت عدد مقدسیه ....
من فکر می کنم برای یک هنرمند حرفه یی ضرر نداره که هیچ شاید سود هم داشته باشه که یه چیزایی مصرف کنه که درهای دیگه یی رو به روش باز کنه .... کارلوس کاستاندا رو می شناسین ؟ ... من خوب نمی شناسمش .... ولی مرز ممنوع بودن مصرف موادی خاص افت کارکرد می تونه باشه .... مثلا یه مدیر ،یه پزشک ،یه مهندس ،یه فلان .... اما هنرمندان رو نمی شه تخطئه کرد شاید ....
این دو بخش شاید ربطی به هم نداشت .
پری...میدونی من عاشق اون قسمتشم که خسرو شکیبایی(اسمش تو فیلم چی بود؟) به اون دختر کوچولو تو مغازه میگه: گوشه دلم... خیلی تعبیر قشنگیه...همه اش میخوام یه جا به کار ببرمش هنوز به مصداقش نرسیدم دی:))
ببینم دکتر عهد کردی قبل از رفتن همه فیلمهای دنیا رو ببینی... خوش به حالت کاش من جای تو بودم اینقدر وقت داشتم که فیلم میدیدم...
اهان راستی...ادمو غیرتی میکنی بعد میگی غیرتی شدی باز!!!!؟؟؟؟؟ها؟؟؟؟
مهرجویی همیشه یه فیلم ساز متوسط میمونه دنبال یه دوست میگردم به نام آیدا اتفاقی به این جا رسیدم وبلاگت مشکل خیلی وبلاگها رو داره ( سانتیمانتالیسم رو شنفکر انه) آدم هیچ وقت توی کافه نادری فیلسوف نمیشه با دو لغت انگلیسی هم فوکو هورکهایمر نمیشه صادق هدایتی که من می شناسم اگه می دونست کافه نادریش قرار بود پاتوق بشه می شاشید به صندلی هاش ول کن به دل نگیر اگه می خوای روشن فکر بشی اولش همینه به دل نگیر من فقط دنبال آیدای خودم می گردم یه دختر به اسم آیدا عظیم زاده دیگه هیچی ازش نمی دونم ...... هیچکی همچین آیدایی دیده؟